Sta ik hier nou een boom te knuffelen?
| Uh, ja… even checken… ja dat ben ik! Ik sta hier een boom te knuffelen en voor zover ik het me kan herinneren is dit de tweede keer. Heerlijk zo'n boom. Jaren geleden liep ik door de bosjes van Poot in Scheveningen en dacht, hoe zou zo'n boom nou voelen; keek voorzichtig om mij heen of niemand me kon zien, want ja "wat zouden ze wel niet denken"; de kust was veilig en HOPPA, armen om die boom en knuffelen maar. Wat een rust! |  |
Want dat heb ik met bomen, ze geven mij rust. Ze dragen een oude wijsheid uit en lijken naar me te fluisteren "t komt wel goed, meiske". Ze fascineren mij, omdat er onder de grond net zoveel groeit als boven de grond. En dat wat er onder de grond groeit, is bepalend voor hoe het met de boom boven de grond gaat. Hmmm…. interesting...
Is het jou ook opgevallen met die heftige storm van afgelopen winter welke bomen er zijn omgevallen? Het waren de oude of zieke bomen, maar vaak juist ook de bomen aan een weg, aan een fietspad, aan een slootje. Bomen waarbij de groei van hun wortels werd gedwarsboomd door de plannen van een ander. Want juist door die gegraven greppeltjes, de wand van de gracht, de fundering van een huis, stonden zij minder stevig in de grond, hadden ze minder grip en zijn ze omgevallen. Wat een heerlijke ontdekking! Want als ik eerlijk ben, geldt dit ook voor mij. Als ik mij onbewust laat beïnvloeden door anderen, door wat anderen van me zouden kunnen denken, door de plannen van een ander, ja duh, dan kom ik toch ook niet tot groei? Dan houd ik me in en klein, maak ik mezelf onzichtbaar en kan ik er dus ook niet voor anderen zijn…. En deze belangrijke les heb ik alleen maar kunnen ontdekken, doordat ik mezelf toestond om even anders te zijn dan anderen. En even lekker te knuffelen met een boom.
Nu ik dit zo aan het schrijven ben, brengt het me terug naar nog een ander moment van anders voelen. Jaren geleden kwam ik verkleed aan op een huwelijk van een dierbare vriendin en bij binnenkomst werd pijnlijk duidelijk dat ik een unieke interpretatie had van de uitnodiging. Awkward, geloof me! Stond ik daar verkleed, wel als hippie, maar zeker niet hip zoals in mijn beleving iedere andere gast van het kersverse echtpaar. Ja, da's weer zoiets van mij. Ik versta de volwassen codes niet altijd. Als iemand tegen me zegt, leef je in, dan doe ik dat. Als iemand zegt, kom als jezelf, dan zal ik er zijn zoals ik ben. Als iemand een thema inbrengt, dan duik ik in dat thema en BEN ik dat thema. Een deel in mij is nu eenmaal stikjaloers op Tinkerbell; ik heb Pirates of the Caribbean al 30x beleefd en wat zou ik graag de magic wand van Harry Potter lenen om in volle overtuiging met de spreuk WINGARDIUM LEVIOSA te toveren. Maar ja… een beetje anders voel ik me wel.
Tot ik er dus achter kwam dat mijn neiging om te dromen en mijn rijke fantasie mij de IDEALE KINDERCOACH maken. Want is dat niet juist wat kinderen ook doen? Ze ZIJN de ridders, ze HEBBEN de kracht van een eenhoorn, ze VOELEN zich een piraat en ze BELEVEN hun avonturen tot in de puntjes van hun tenen. EN IK SNAP ZE! Ik hoef geen enkele moeite te doen om met hen mee te vliegen naar die ene plek waar ze zich zo rustig voelen. Ik BEN met hen een ridder om de strijd aan te gaan met dat wat hen dwars zit. Ik leef me zonder moeite en met plezier in, in dat wat nodig is voor een kind om in het proces van verandering te komen. Heerlijk toch, dat juist de momentjes dat we even het liefst onzichtbaar zijn, uiteindelijk een mooie warme les in zich dragen:
ALLES WAT JE IN JE HEBT IS VAN WAARDE
Ik stel me zo voor dat je dit even lekker aan het lezen bent. Ik gun het je dat je onderuit gezakt zit, met wat rust of een muziekje om je heen, genietend van een heerlijke cappuccino en mogelijk een brownie. Toch kom je er niet zo gemakkelijk vanaf… Want nu nodig ik jou uit om zelf te onderzoeken wat jou een beetje anders maakt. Waarin voel jij je soms die vreemde eend? Welke kant van jou laat je alleen zien als niemand kijkt want "wat zouden ze wel niet denken"? Ik nodig je uit om te onderzoeken welk deel van jezelf je afwijst, omdat dit niet aan jouw of andermans verwachtingen voldoet. Kijk er dan eens naar, onderzoek het en ontdek de waarde van juist deze eigenschap. Kun je deze eigenschap anders gaan zien? Waarin ben jij uniek juist door deze eigenschap? En klopt de vertaling van deze eigenschap die je voor jezelf hebt gemaakt wel? Of ontstaat er ruimte voor een nieuwe waardering?
Ben je door die eigenschap niet juist:
- INLEVEND
- CREATIEF
- BETROKKEN
- VROLIJK
- TOEGEWIJD
- ENTHOUSIAST
- AVONTUURLIJK
En weet je wat zo heerlijk is als jij jezelf opnieuw waardeert: JOUW KINDEREN GENIETEN MEE. Als jij jezelf meer ruimte geeft, dan pikken jouw kinderen dit op en ervaren zij onbewust ook meer ruimte. De wortels die ze mogelijk een beetje aan het verstoppen waren, uit angst om anders te zijn of uit angst om afgewezen te worden, krijgen weer ruimte om te groeien. En dat is toch PRECIES wat je wilt!
Dus geniet van je ontdekkingen! En ik ben heel benieuwd naar wat je gaat ervaren.
Wil je ze delen? Dat kan via het contactformulier of met een mailtje aan info@kinderpraktijkgeerteke.nl
Ik kijk er naar uit!